Gefeliciteerd, je bent in verwarring!

Vier weken zijn we onderweg in de nieuwe Minor TRAIN THE TRAINER. Wat we bedacht hadden, gebeurt nu echt. De studenten krijgen trainingen over trainen, observeren trainers bij AZ en ontwerpen en geven elkaar trainingen. Hoe goed je van te voren alles ook doordenkt: het loopt altijd anders. The reality check is nu. We zijn aan het bijsturen, verder aan het denken en aan het uitproberen. Welke thema’s kunnen naar voren in het programma, welke naar achteren? Waar geven we de studenten ruimte en waar pakken wij de regie?

Hoe leren mensen? Een vraag waar ik me als trainer (& ouder) dagelijks mee bezig houd.
Mijn zoon speelt bij AZ onder 14 en als ouders krijgen wij daar regelmatig informatiebijeenkomsten over hoe ze onze kinderen opleiden. Zo hadden we deze week een bijeenkomst over de “Visie op leren”. In de opleidingsfase waarin hij zich bevindt, betekent dit onder andere dat ze oncomfortabele situaties en uitdagingen aan dienen te gaan en durven te experimenteren, zelfs tijdens wedstrijden. Fouten maken om te leren.Ze willen dat ze hun creativiteit stimuleren en hun oplossingsgericht denken vergroten.

Met de zomer voor de deur wens ik jullie allen een vervel(eren)de zomer!
Je lekker vervelen om tevens te leren. Op dit moment mis ik het om me te vervelen. Mijn verveel-momenten zitten vol.
Sterker nog ik vergeet het om me te vervelen. Ik vergeet niet dat ik me wil vervelen. Iedere keer doe ik weer wat en daarom weet ik dat het hoog tijd is voor vakantie. In mijn geval leer ik op de momenten dat er stiltes vallen. Ik denk dat ik niet de enige ben. We nemen simpelweg soms niet genoeg tijd om even niets te doen. 

Sinds een jaar of 4 ben ik een voetbalmoeder. Niet uit eigen keuze of vrije wil maar omdat ik een zoon (Mees) op de wereld heb gezet die op zijn 2e tegen me zei: “Mam, Ik ben voetbal”. “Ja, joh…”dacht ik toen nog, maar nu jaren later is er weinig veranderd. Hij speelt bij de jeugd van AZ onder 13 en zijn leven bestaat uit heel veel voetbal.