FALEN & OPSTAAN

Hoe leren mensen? Een vraag waar ik me als trainer (& ouder) dagelijks mee bezig houd.
Mijn zoon speelt bij AZ onder 14 en als ouders krijgen wij daar regelmatig informatiebijeenkomsten over hoe ze onze kinderen opleiden. Zo hadden we deze week een bijeenkomst over de “Visie op leren”. In de opleidingsfase waarin hij zich bevindt, betekent dit onder andere dat ze oncomfortabele situaties en uitdagingen aan dienen te gaan en durven te experimenteren, zelfs tijdens wedstrijden. Fouten maken om te leren.Ze willen dat ze hun creativiteit stimuleren en hun oplossingsgericht denken vergroten.

Sinds de informatiebijeenkomst maakt mijn trainershoofd overuren.
Dus als ik het goed begrijp, willen de jongens de wedstrijden winnen, willen ze hun plek waar maken om weer een jaar door te kunnen bij AZ én dienen ze vooral te leren door fouten te durven maken?

Ik pieker me suf over “hoe laat je mensen veilig falen en opstaan? Ondanks het feit dat ik hier zelf trainingen in geef en mensen het belang van “fail forward” overdraag, gaat deze mijn pet te boven. Zelfs de quote van Winston Churchill “Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts” wil me niet helpen.

Ik besluit het los te laten en na een paar dagen besluit ik het belang van falen en opstaan te bespreken met mijn zoon. Hij zucht al als ik erover begin. Die zag ik niet aankomen. “Mam, gaan wij het hier nu echt over hebben samen?”, zegt hij. Hij vertelt me zijn plan hoe hij gaat experimenteren zonder enige intonatie. Hij legt me uit wat hij gaat doen om te groeien, welke hulp hij gaat inschakelen en waar hij zijn feedback gaat halen. “Was dit het weer?” vraagt hij.

Ik lach, zeg ja en loop zijn kamer uit. Ik bedenk me dat deze grote kleine man mij op dit gebied allang voorbij is.
Veilig falen en opstaan, dat bestaat niet.
“Het is gewoon falen en opstaan, mam” hoor ik hem in mijn gedachten zeggen.